Fred (62 jaar) is een doorgewinterd HWW’er die blij werd van wat Lang Leve Thuis te bieden had. Hij kon het niet laten om een paar jaar voor zijn pensioen nog even te wisselen van baan. Lang Leve Thuis volgens de goedlachse Fred: zorgen voor cliënten, fijne collega’s en o ja, saucijzenbroodjes.
Je bent geen onbekende bij HWW zorg, Fred. Waarom koos je voor Lang Leve Thuis?
“Ik werk al 25 jaar bij HWW zorg, mijn laatste functie was verzorgende in de wijk. Mijn moeder is in een vergevorderd stadium van dementie en daar heb ik jarenlang voor gezorgd tot het echt niet meer ging. Ze kon helemaal niks meer. Ze is uiteindelijk opgenomen in een verpleeghuis en daar zit ze nog steeds. Ze heeft het er niet naar haar zin, het voelt ook niet helemaal goed aan. Toen ik de vacature voor Lang Leve Thuis las dacht ik: ja, dat had ik ook voor haar gewild. Nu kan ik anderen bieden wat ik mijn moeder ook gegund had. Het stukje welzijn is zo belangrijk.”
Hoe was de trainingsweek en heb je nog wat kunnen leren, na 25 jaar in de zorg werken?
“Heel goed en het was af en toe best wel heftig vond ik. We moesten veel over onszelf vertellen. Dat is goed geweest, zo leer je elkaar kennen en vertrouwen. Je weet meteen hoe je collega’s zijn. En ja, hahaha, dan moet je je kwetsbaar opstellen. Het is een hele leuke club. Ik heb zeker nog nieuwe dingen geleerd. Vooral Kitwood* is heel interessant, daar wil ik nog meer van weten. Daar ga ik me verder in verdiepen.”
Hoe ging het met je eerste cliënt en hoe won je het vertrouwen?
“In het begin was ze best benieuwd en ik ook. Hoe zou dat allemaal gaan? Maar ik merkte toch wel dat er vrij snel een klik ontstond. Ik vind het belangrijk om eerst vertrouwen te winnen en niet meteen iets te gaan doen met cliënt. Ik kom om te ondersteunen en wil cliënten niet het gevoel geven dat ze meteen iets leuks moeten doen. De cliënt heeft de regie”
Fred gaat verder met een brede grijns: “Om het vertrouwen te winnen had ik saucijzenbroodjes meegenomen. Dat was een mooie binnenkomer en we hebben met een kopje thee de broodjes gegeten. Verder gewoon rust. Laat de cliënt rustig wennen.”
Wat doe je precies als Cliëntondersteuner en wat vind je er tot nu toe van?
“Cliëntondersteuners doen activiteiten zoals helpen bij persoonlijk verzorging en huishoudelijke taken. Die doen we samen met cliënt. Maar ook een spel spelen, wandelen, samen boodschappen doen. En ook belangrijk: samen een praatje onder het genot van kopje koffie en het over vroeger hebben. We kijken verder ook hoe de stemming van een cliënt is en spelen daarop in en kijken we wat er nog meer nodig is om de wensen en behoeften van de cliënt te vervullen.
Ik vind het tot nu toe heerlijk, ja, dit is de zorg die ik voor iedereen zou willen. Ook voor mijn moeder had ik dit gewild. Ik had niet gedacht dat dit mogelijk zou zijn, maar ja, het blijkt toch te kunnen. De mensen hebben dit zo nodig. Als het niet meer gaat, dan is een verpleeghuis nodig maar zolang dit nog kan…”
Wat is het verschil tussen jouw vorige functie van verzorgende in de wijk en nu als cliëntondersteuner bij Lang Leve Thuis?
“Het grote verschil is dat je de tijd hebt, je hoeft niet zo te haasten. In de wijk werkte ik op dezelfde manier maar daar liep ik altijd uit.” Fred schiet hard in de lach. “Dan kreeg ik regelmatig een belletje van de meldkamer. Ik neem de tijd voor een cliënt en ja, dat is ook soms mijn eigen tijd. Als het straks drukker wordt zal ik wat meer moeten opletten. In de wijk ging ik ook weleens na werktijd terug naar een cliënt om nog even te helpen met de computer. Het doet me goed om te kunnen helpen.”
Welke kwaliteit moet een Lang Leve Thuis-medewerker hebben volgens jou?
“Niet alleen rust uitstralen maar ook rustig zijn. De dingen niet willen forceren. Als iemand zich niet wil wassen, niet blijven aandringen zodat ze het uiteindelijk met tegenzin gaan doen alleen om jou een plezier te doen. Dat wassen komt echt wel.
Daarnaast moeten medewerkers feeling hebben voor dementerende mensen, geduld hebben en ze moeten zichzelf kunnen zijn. Ik doe echt wel eens wat fout en dat vinden de cliënten prachtig, ik word dan gewoon uitgelachen. Geweldig! Laatst hadden een cliënt en ik de slappe lach, er zijn bij haar behoorlijk wat meeuwen die aan het broeden zijn. Ik bood haar aan een verrekijker te geven. Cliënt moest verschrikkelijk lachen bij het idee dat haar overburen haar een gluurder zouden vinden. Jezelf zijn dus.”
Wat vindt de familie van de cliënten ervan dat jullie er zijn?
“Die zijn blij, tenminste, dat is wat ik ervaar. Van de week had een cliënt haar zoon en schoondochter op bezoek. De schoondochter ging helemaal apart zitten, ver weg van waar wij zaten. Ik weet niet waarom. Misschien dacht ze dat ik daar als een strenge Cliëntondersteuner aan tafel zat. Toen ze merkte dat haar schoonmoeder, haar man en ik gewoon over van alles en nog wat aan het praten waren en ze ons hoorde lachen kwam ze erbij zitten. En dat was heel gezellig.”
Hoe zie je de toekomst voor je bij Lang Leve Thuis?
We zijn pas net begonnen dus ik ben heel benieuwd wat er nog op mijn pad komt. Er zullen vast cliënten komen die wat gecompliceerder zijn. Ook daar kijk ik naar uit, om hen te helpen. Over een paar jaar ga ik met pensioen dus Lang Leve Thuis is een hele goede afsluiter van mijn HWW leven. Tenzij jullie voor die tijd weer iets leuks verzinnen natuurlijk.
* Net als ieder ander mens hebben personen met dementie behoeften en verlangens. In het model van Kitwood worden deze behoeften en verlangens heel duidelijk in categorieën onderverdeeld en beschreven.
