Patrick Roeleveld heeft het afgelopen jaar een succesvolle overstap naar de zorg gemaakt. Zonder zorgervaring is hij cliëntondersteuner geworden in een van de Lang Leve Thuis-teams. Hoogste tijd om Patrick eens te vragen hoe dat allemaal in zijn werk is gegaan.
Patrick, waarom heb je voor de zorg gekozen?
“Ik heb hiervoor zo’n tien jaar in de logistiek gewerkt. Ik was daar via een bijbaantje in gerold en kreeg al snel een vast contract. Dat gaf zekerheid. Maar tijdens die baan ben ik altijd wel vrijwilligerswerk blijven doen, waarbij ik mensen begeleidde bij allerlei activiteiten. Dat willen helpen en zorgen zit gewoon in mij. Op een gegeven moment voelde ik dat het tijd werd om daar iets mee te gaan doen. Oftewel: werk dat dichter bij mijn hart ligt.”
Hoe kwam je bij Lang Leve Thuis terecht?
“Voordat ik de overstap naar de zorg maakte, heb ik eerst goed mijn huiswerk gedaan en gesproken met het UWV over omscholen. Zij adviseerden mij om naar een banenmarkt te gaan. Daar kwam ik in contact met iemand van HWW zorg. Hij vertelde onder andere over Lang Leve Thuis en zijn verhaal over – niet alleen zorg, maar ook welzijn – sprak mij aan. Ik kon een dagje meelopen en kort daarna had ik al een sollicitatiegesprek en werd ik aangenomen. Het grappige is dat ik nu zélf op die banenmarkt sta om te vertellen over mijn werk en ervaringen bij Lang Leve Thuis.
Was het lastig om zonder zorgervaring te beginnen?
Ja, het was spannend. Ik had mijn vaste baan opgezegd en begon in een nieuw zorgconcept dat nog in ontwikkeling was. Gelukkig kreeg ik goede begeleiding en volgde ik een opleiding op niveau 1. Die opleiding gaf me structuur en maakte de overstap haalbaar. Wat ook hielp: ik vraag makkelijk om hulp. Dat doet niet iedereen.
Wat vond je van de opleiding?
Die vond ik leuk en leerzaam, ook omdat je het meteen in de praktijk kunt brengen. Je leert ook van alles wat: van het wassen en verzorgen van cliënten tot helpen bij huishoudelijke taken en – heel belangrijk bij Lang Leve Thuis – het bijdragen aan het welzijn van je cliënten.
Wel had ik in het begin graag wat meer willen leren over hoe om te gaan met agressieve cliënten en ook wat een ergocoach voor ons als werknemers kan betekenen. Maar goed, wij waren de eerste lichting medewerkers van Lang Leve Thuis en met onze feedback is de opleiding inmiddels verder verbeterd.
Wat verraste je bij Lang Leve Thuis?
Dat je veel alleen en zelfstandig aan het werk bent. Gelukkig kan ik dat goed. Wat me ook opviel, is dat HWW zorg heel erg openstaat om jou te laten doorgroeien in wat jij leuk vindt. Dus als je de kant van cliëntcoach of cliëntregisseur op wilt, dan kan dat. Ik wil eerst rustig een paar zorgniveaus doorlopen, zodat ik cliënten nog beter kan verzorgen. En later wil ik meer richting activiteitenbegeleider.
Wat maakt je werk leuk?
De afwisseling tussen zorg en welzijn en dat je zelf je dag kunt indelen. Je doet in de ochtend zorgtaken en komt later terug voor welzijnsactiviteiten. Prettig is ook dat je altijd kunt terugvallen op ervaren collega’s. Het belangrijkste is dat je er bént voor de cliënt. Dat kan een gesprekje zijn dat een cliënt net even nodig heeft, of even een blokje om of een spelletje. Soms lukt het om negatieve gedachten van een cliënt om te zetten in een glimlach. Dan voelen ze zich net wat beter. En dat geeft mij weer een goed gevoel.
Heb je nog een leuke anekdote voor ons?
Wat wel leuk is om te vertellen: een cliënt wilde bij geen van de collega’s naar bed. Ik moest een keer naar die cliënt toe en ik had een stagiair bij me. Die heette ook Patrick en was net als ik best wel lang. We zaten in de woonkamer en ik dacht: ik ga het toch proberen. Dus ik zei: Zullen we u de pyjama aantrekken en dan gaat u lekker naar bed? Tot mijn verbazing zei: Ja. Dat had ik niet verwacht. Wij helpen haar in de slaapkamer, en vanuit het niets zei ze met een grote glimlach: In al die jaren heb ik nog nooit twee mannen in mijn slaapkamer gehad. Daar moesten we hard om lachen. Toen we wegliepen, gaven we elkaar een high five: yes, het is gelukt. Zo’n moment vergeet je niet.
Zou je anderen de overstap aanraden?
Eerlijk gezegd moet je er wel feeling voor hebben. Maar als je mensen wilt helpen, geduld hebt en een mensenmens bent: absoluut. Je werkt zelfstandig, hebt veel variatie in je taken en krijgt kansen om jezelf te ontwikkelen. Het mooiste is als je een glimlach op iemands gezicht kunt toveren – daar doe je het voor.
