Conny Muller (57) is sinds kort Cliëntregisseur bij Lang Leve Thuis. Na een succesvolle opleidingsweek met de rest van het team begon Conny in haar nieuwe functie. Als voormalig casemanager dementie weet Conny van de hoed en de rand, maar voor haar is dit een nieuw avontuur. Samenwerking, blije cliënten en gezellig knus thuis zijn, daar draait het om bij Lang Leve Thuis, aldus Conny.
‘Om te beginnen ga ik bij een nieuwe cliënt op intakegesprek. Ik breng in kaart wat het netwerk is van de cliënt, welke zorg er al is. Ik lees me goed in. Ik wil ook alles weten. Tijdens het bezoek laat ik de cliënt en ook vaak de kinderen vertellen wat ze graag willen en hoe ze het voor zich zien. Als dat past binnen het pakket van Lang Leve Thuis dan geef ik graag akkoord! Wat ik belangrijk vind is de flexibiliteit voor de cliënt. Als de cliënt niet om acht uur op wil staan maar lekker wil blijven liggen tot tien uur, dan moet dat kunnen. Dat is voor mij Lang Leve Thuis: gezellig knus thuis zijn en als je de hele dag in je pyjama wilt zitten is dat ook goed. Wij spelen daarop in, mits het geen gevaar of achteruitgang betekent.
Vertrouwen van de cliënt komt doordat ik transparant ben en helder. Geduld en goed luisteren zijn belangrijk. Duidelijk en uitgebreid de vragen beantwoorden van de cliënt en familie. Een connectie make
De Cliëntcoach is het aanspreekpunt voor de cliënt en als er calamiteiten zijn komen ze naar mij, de Cliëntregisseur. Op mijn beurt zet ik me in om de Cliëntcoach in zijn of haar kracht te zetten. Dat vind ik trouwens ontzettend leuk om te doen en ook heel belangrijk. Vertrouwen geven en hen de verantwoording laten nemen. Dat werkt nu al goed in het team: ik vertrouw erop dat iets gedaan wordt, ik controleer niet. Ik vertrouw er ook op dat als iets niet lukt, er bij mij wordt aangeklopt.
Ik volg ook liever niet het afvinklijstje. Ik zie graag dat een Cliëntondersteuner binnenkomt bij een cliënt en niet de lijst afwerkt maar in gesprek gaat met cliënt, rondkijkt en ziet wat er gebeurt. Niet volgens plan werken maar juist die flexibiliteit inbrengen. Natuurlijk moeten de noodzakelijke dingen gedaan worden, maar dat kan in een sfeer van gezelligheid, niet zakelijk en met het nodige meebuigen van onze medewerkers. Als Cliëntregisseur spring je ook in en help je mee als het nodig is. We zijn één team. Ik wil de cliënten kennen en alles weten: waar de kopjes staan, hoe het bed eruit ziet etc. Dan pas kan ik oordelen over een situatie.
Het niet afvinken van het lijstje. Als de kinderen van de cliënt eten uit de vriezer hebben gehaald en cliënt heeft daar geen zin in, dan wordt er iets anders gegeten. Ik wil juist doorbreken dat alles al vaststaat. Als jij geen zin hebt in tomatensoep pak je ook wat anders. Een slechte dag hebben en helemaal niks willen moet natuurlijk ook kunnen. Jezelf kunnen zijn en je eigen ding doen, dat is voor mij Lang Leve Thuis. Je bent thuis bij de cliënt dus wij kunnen niet bepalen wat de cliënt in zijn of haar eigen huis moet doen. Ik zie het zo: we hebben een uur tot anderhalf uur de tijd. Je doet de adl, je doet huishoudelijke klusjes, je praat met elkaar, je maakt grapjes. Haha ja, het heeft veel overeenkomsten met een huwelijk. Het sociale aspect is heel belangrijk. En natuurlijk is het ook leuk om een wandeling te maken of ergens koffie te drinken, dat hoort er ook bij maar we blijven wel aan tijd gebonden. Dat betekent keuzes maken in sommige gevallen.
We hebben nu twee nieuwe medewerkers, cliëntondersteuners, die geen ervaring hebben. Dat is leuk, je neemt ze mee, laat zien wat er van hen verwacht wordt. Ondanks dat ze geen ervaring in de zorg hebben, hebben ze het ‘fingerspitzengefühl’ en gaat het ontzettend goed. Heel leuk om hen te begeleiden. Ik weet uit ervaring hoe het is om een leidinggevende achter je te hebben staan voor advies en hulp en ben blij dat ik hen dat kan bieden. Na iedere dienst hebben we appcontact hoe alles gegaan is.
Onze cliënten zijn op leeftijd en het stukje extra aandacht en geborgenheid geven is, denk ik, de meerwaarde voor een medewerker. Je hebt meer tijd en vrijheid met de cliënt. Wel binnen de indicatie natuurlijk. Een mantelzorger zei tegen mij hoe fijn het is dat er in plaats van zeven minuten een heel uur aandacht kan worden besteed aan de adl. Het gaat ook juist om de kleine dingen, het appeltje schillen of een ijsje halen op de hoek. De kleine teams zijn zeker ook een meerwaarde. Je bent een soort kleine familie. Als ik naar een cliënt ga ben ik een onderdeeltje van zijn of haar leven en als ik wegga en er wordt gezegd ‘ik ben zo blij met je’, daar doe je het voor.’
