Menana is Cliëntondersteuner bij Lang Leve Thuis. “Dit is het stukje zorg dat ik zocht voor mijn vader.”
Menana (46) is Cliëntondersteuner en nieuw bij HWW. Na het overlijden van haar vader wilde ze weer in de zorg werken. Lang Leve Thuis was voor haar de reden om bij ons te solliciteren. Lang Leve Thuis is volgens Menana: geduld, humor en ook spelletjes.
Waarom heb je gekozen voor werken bij Lang Leve Thuis?
“Hiervoor heb ik als verpleegkundige in opleiding gewerkt. Helaas heb ik de opleiding niet af kunnen maken door privéomstandigheden. Ik heb de keuze gemaakt om voor mijn vader te zorgen, dat is de reden dat ik gestopt ben. Daarvoor heb ik in de reguliere wijkzorg gewerkt. Na het overlijden van mijn vader dacht ik: ik wil weer aan het werk. Ik wilde de zorg weer in, want op een of andere manier heeft mijn vader een bepaalde kracht achtergelaten. Bij de thuiszorg die mijn vader had, bestond VPT niet. Bij een mantelzorgbijeenkomst kwam ik in gesprek met Dieuwertje Verhagen van HWW zorg over Lang Leve Thuis (VPT). Toen dacht ik: dit is het stukje zorg wat ik zocht voor mijn vader, dit wil ik doen.”
Hoe was de trainingsweek en hoe is de samenwerking in het nieuwe team?
“De trainingsweek heeft heel erg geholpen om elkaar te leren kennen. We zijn allemaal nieuw bij Lang Leve Thuis en dat is wel grappig, we moeten het nog uitvinden. We hebben een hartstikke fijn team. Vertrouwen in elkaar is belangrijk. Je moet op elkaar kunnen terugvallen en elkaar helpen. En dat kunnen wij. We hebben goed overleg en als ik wat langer bij een cliënt zou moeten blijven, dan kan ik dat met mijn collega’s bespreken en die springen dan in om te zorgen dat een andere cliënt daar geen last van heeft. Soms is een cliënt verdrietig en wil nog wat praten. Ik wil dan niet midden in zijn of haar verhaal weggaan. Datzelfde geldt natuurlijk ook als de cliënt een heel leuk verhaal aan het vertellen is. De aandacht ligt op de cliënt en het welzijn.” Menana lacht weer, “Het klinkt zo heel positief allemaal, maar dat is echt hoe ik het ervaar. Natuurlijk gaat er wel eens iets mis, maar grotendeels gaat het echt goed.”
Hoe ging het met je eerste cliënt en hoe won je het vertrouwen?
Menana lacht hard: ‘Ja, dan bel je aan en stel ik mezelf voor. Je merkt dat je bekeken wordt: een nieuw gezicht, een nieuw persoon. Ik stel mezelf voor en praat met cliënt over algemene dingen. Niet over de beperking van de cliënt, dat komt allemaal wel. Je wordt een vast gezicht voor de cliënt en dan komt het vertrouwen ook. Dat merk je doordat ze gaan praten over een foto of iets uit het verleden. Ook over verdrietige zaken die de cliënt nog bezighouden. Ik laat het in eerste instantie aan de cliënt over wat we gaan doen. Dat vinden ze heel leuk en ze klaren helemaal op als dat betekent dat ze hun favoriete spelletje kunnen doen. Het is aftasten en aanvoelen. Je hebt voelsprieten nodig en instinct. Als ik bij de cliënt ben observeer ik ook veel. Wat zijn de signalen die de cliënt geeft? De cliënt zien zoals hij of zij is. Het is niet te voorspellen hoe de dag zal verlopen, dat is het leuke van dit werk.
Wat doe je precies als Cliëntondersteuner?
“Als Cliëntondersteuner ondersteun en begeleid ik cliënten thuis. Als team richten we ons vooral op het welzijn van een cliënt. Er komt ook een stukje persoonlijke verzorging bij kijken maar we laten het vooral de cliënt zelf doen en ondersteunen waar het nodig is, zodat ze zelfredzaam blijven en de regie kunnen behouden. Ook observeren we en kijken goed naar signalen van de cliënt.”
Wat is het verschil tussen jouw vorige functie van verpleegkundige in de wijk en nu als cliëntondersteuner bij Lang Leve Thuis?
“Als verpleegkundige heb je een andere taak, maar het mooiste stukje van in de zorg werken vind ik het contact met de cliënt. Daar ligt mijn hart. Ik kan nu de cliënten geven wat ze echt nodig hebben. Het is niet alleen de zorg leveren en weer weggaan. Als wijkverpleegkundige in opleiding zag ik gewoon in de ogen van de cliënt blijf nog eventjes. Nu kan dat.
De langere tijd die ik bij cliënt kan doorbrengen en de glimlach van een cliënt dat zijn de leukste ervaringen tot nu toe en ja, vertrouwen moet ontstaan. In het begin was het wel even aftasten om het vertrouwen winnen, maar ik word zo hartelijk ontvangen! Er is snel een band ontstaan en dat is wat ik miste bij de reguliere wijkzorg.”
Welke kwaliteit moet een Lang Leve Thuis-medewerker hebben volgens jou?
“Inlevingsvermogen, geduld en instinct. En humor is heel erg belangrijk. Als je de cliënt wat beter leert kennen weet je welke grapjes je kan maken. Vergis je niet, dat is tweerichtingsverkeer. Ik word ook echt wel in de maling genomen en dan lachen we daar hard om.”
Waarom zou jij Lang Leve Thuis bij een potentiële cliënt aanraden?
“Omdat we ons richten op de kwaliteit van leven thuis. Dat is voor veel cliënten en hun familie belangrijk. Een voorbeeld uit mijn eigen leven: mijn vader hield erg van tuinieren. Als ik met hem naar beneden ging naar zijn volkstuintje zag ik hem ontzettend genieten. Ik zag heel ander gedrag bij hem. Hij lachte, was vrolijk en genoot van iedere seconde. Gewoon door het genieten van iets doen wat hij leuk vond. Als cliënten aan mij vragen: “wanneer kom je weer’, dan weet ik dat het goed is.”
Heb je tot slot een anekdote?
‘Er kwam een vriendin langs bij een cliënt om bij het eerste zorgmoment te zijn. De tweede keer dat zij langskwam wist ik haar naam niet meer. Ik zei tegen de cliënt dat ik even niet meer het de naam van de vriendin wist. Toen zei de cliënt: ‘dan weet je nu wel een beetje hoe ik me voel als ik bepaalde dingen niet meer niet meer weet.’ Zij had tranen in haar ogen en ik ook een beetje. Ik zal niet snel huilen bij een cliënt maar ik denk dat een cliënt wel medeleven mag zien van ons.”
