Je thuis voelen en je verhaal écht kwijt kunnen in een woonzorgcentrum kan soms best lastig zijn. Hoe fijn is het dan als je een sociaal werker zoals Nikki rond hebt lopen?! “Het is een heel dankbare functie en je bouwt echt een band met mensen op”, vertelt de sociaal werker in opleiding.
Nikki is geen onbekende voor HWW zorg. Ze startte hier als leerling verpleegkunde. “We moesten rouleren tussen verschillende locaties en bij Op de Laan ging mijn hart sneller kloppen. Het is een heel leuk centrum. Dat zit ‘m voor mij voornamelijk in de diversiteit in de mensen die hier wonen en werken. Ik omschrijf mezelf altijd als iemand ‘die pas leuk is als je haar beter kent’. Ik ben assertief, recht voor z’n raap en expressief en hier kan en mag je gewoon jezelf zijn.”
Ondanks haar vliegende start als verpleegkundige maakte Nikki na haar afstuderen en een jaar werkervaring bij HWW zorg een shift naar een opleidingsplek in sociaal werk, op dezelfde locatie. “Binnen de verpleegkunde ben je vooral bezig met het medische, fysieke stuk. Maar ik betrapte mezelf erop dat ik meer bezig was met de mentale aspecten. Hoe voelt iemand zich? Hoe kan ik iemand blij maken? Zo kan ik me herinneren dat de kwaliteitsverpleegkundige mij heel enthousiast een methodiek over wonden uitlegde. Mooi om te zien, maar datzelfde enthousiasme voelde ik daar niet in. Wél in gesprekken voeren met mensen, enthousiasmeren en motiveren.”
Tijd voor verandering dus. “Bij HWW zorg krijg ik gelukkig alle ruimte om te ontdekken wat ik leuk vind. Ik ga één dag in de week naar school en voor de rest werk ik bij Op de Laan. Als sociaal werker ondersteun ik bewoners en medewerkers. Ik voer veel gesprekken en doe onderzoek, bijvoorbeeld om te ontdekken wat iemand maakt zoals diegene is. Ik ben er voor iedereen en voor zowel de glimlach als de traan.”
“We hebben hier als sociaal werkers voornamelijk te maken met mensen die een GGZ-indicatie hebben. Zo kun je denken aan persoonlijkheidsproblematiek en mensen met trauma’s. Daar komen veel emoties bij kijken. Soms best lastig. Maar om daar doorheen te kunnen prikken, het vertrouwen te krijgen door er echt voor hen te zijn en ze hun emoties te laten uiten, is heel mooi. Je ziet bewoners hierdoor echt openbloeien.”
Nikki denkt terug aan een voorbeeld van zo’n doorbraak. “Ik begeleidde een man van nog maar 71 jaar oud die een spierziekte had. Hij had Playboys op zijn kamer liggen en hierdoor werd het beeld geschetst dat deze man seksueel ontremd was.” Waar andere mensen hier misschien hun ogen voor sluiten, vroeg Nikki juist door. “Seksuele behoeftes zijn normaal voor iedereen. Na veel mooie en kwetsbare gesprekken en vertrouwen heb ik een oplossing voor deze meneer kunnen vinden. Dat maakt me dan wel trots.”
“Wat je binnen ons woonzorgcentrum ziet, staat heel dicht tegen de maatschappij aan, je ziet het op straat ook. Dat spreekt mij aan. In elke kamer kom je in een andere wereld terecht. Ik heb geleerd om me aan te passen aan al die verschillende werelden, maar raad mensen die dit werk (willen gaan) doen aan om ook altijd een stukje van zichzelf mee te nemen. Vaak helpt het om iets te geven, om vervolgens iets te mogen ontvangen.”
Nieuwe werelden ontdekken, past dus helemaal in Nikki’s straatje. En dat blijft niet binnen de grenzen van Den Haag! Zo gaat ze in november met medestudenten en docenten naar Zuid-Afrika om zich op diverse maatschappelijke projecten te storten. “Het zal veel indruk maken en natuurlijk zal ik de lessen die ik daar leer weer toepassen in mijn werk hier.”
