Het verhaal van Marion Vols
Je hoort Marion al aankomen. Met een bak piepende cavia’s in geurig hooi loopt ze elke week van Buurtboerderij De Nijkamphoeve naar verpleeghuis Houtwijk. Elke keer bezoekt ze een andere afdeling met de diertjes die daar veel gezelligheid brengen.Twaalf jaar geleden op de jaarlijkse open dag van Houtwijk besloot ze vrijwilliger te worden.
‘Ik ben een bezig bijtje, heb altijd iets te doen. Naast het wekelijkse uitje met de cavia’s naar Houtwijk help ik daar bij activiteiten, bijvoorbeeld bingo of een pianoconcert. Ook werk ik in een manege waar ik rijles geef aan volwassenen en kinderen met een handicap of het syndroom van Down.’
Verder is zij veel te vinden op BuurtBoerderij De Nijkamphoeve. Eerst was de boerderij van de gemeente. Nu is Stichting Vrienden van De Nijkamphoeve de nieuwe beheerder. Marion is een van die beheerders. ‘We hebben vanuit de Boerderij een heel goed contact met de verpleegkundigen en zorgmedewerkers van HWW zorg. Zij komen tussendoor ook met bewoners langs om een kopje thee te drinken. Er is altijd wat te zien; behalve cavia’s zijn er ook ezels, schapen, varkens, geiten, kippen en konijnen. We worden ook gesponsord door Houtwijk. Twaalf jaar geleden kregen we twee ezels van ze.’ Elke dinsdagmiddag kiest zij vier van de acht cavia’s uit die zij meeneemt naar Houtwijk. Dit keer was de dagbehandeling aan de beurt waar ze Dolly, Humpy, Frits en Pluisje mee naar toe nam. Sommige cavia’s hebben mannennamen, maar het zijn bewust allemaal vrouwtjes, want anders zijn er binnen een mum van tijd veel te veel. ‘Per keer ga ik naar een andere afdeling om de cliënten te laten genieten van de cavia’s. Ik laat ze op een tafel lopen en geef ze lekkere hapjes, zoals paprika, witlof of brokjes.’ Een van de cliënten legt haar armen om de beestjes heen. ‘Lekker warm’, zegt ze. Ze straalt als ze naar de diertjes kijkt en praat zachtjes met ze. Marion doet haar voor hoe ze het beestje onder het kinnetje kan aaien. Dat vinden ze lekker. Marion: Als een cliënt niet goed of helemaal niet meer kan zien, pak ik de hand en aai daarmee de cavia’s. Een dier prikkelt meerdere zintuigen zoals zien, horen, ruiken en voelen. Iedereen wordt blij van dieren.’
“Het contact met mensen vind ik het prettigst. Ik begin meestal over dieren of kinderen te praten, want dat spreekt ouderen erg aan. Dan komen er altijd veel verhalen los over de eigen ervaringen met dieren. Er is niet veel tijd over voor dat soort aandacht in de zorg en juist als vrijwilliger kun je daar meer tijd voor vrijmaken.’
